Δύο τραγούδια τῆς Ἄνοιξης

Ι

Μοῦ φαίνεται, πὼς ἡ ἄνοιξη
Σὰν κελαηδᾶ μὲ τρέμει
Μὴν τῆς ζητήσω ἕνα σκοπὸ
Νὰ δώσει τοῦ ἔρωτά μου
Μὴν τῆς ζητήσω ἕνα φιλὶ
Νὰ σοῦ φιλήσω τὴν καρδιὰ
Νὰ σοῦ χαρίσω δυὸ φτερὰ
Καὶ νὰ σὲ δῶ δικιά μου.

Γιώργος Σαραντάρης

Το δώρο μου είναι νυστέρι κοφτερό.

Μα μην τρομάξεις: 

Απαλά κι αγαπησιάρικα θα σκίσει τη μεμβράνη

που σου κρατάει τα φτερά

στους ώμους κολλημένα.

Ε.Κ.