Αγαπώ τους θλιβερούς ποιητές,
τους απαρηγόρητους
κάποια ουσία στο σώμα τους
με ερεθίζει
ίσως το ένζυμο της ερημιάς
ή κάποιος υφομήκυτας
με όνομα παράξενο όπως ερωτοζύνη,
τροπονίνη
ή μοναχικόνη
τους αγαπώ ανάμεσα στα σύννεφα
μισοτελειωμένων τσιγάρων
καπνισμένων στα πεταχτά
βιαζούμενοι να προλάβουν τη λέξη
η οποία, παρεμπιπτόντως,
περνά κυνικά διαφεύγουσα
έξω από τα στασίδια των νεφελωδών δωματίων
ενόσω αυτοί
αναμένουν
εντός.
Ε.Κ.