Φευ!

 Δηλαδή:

 Τώρα που κάνω επισκόπηση των περασμένων γεγονότων κοίτα τι συμπέρανα:

Πριν από όλα: 

Σημειώνω ότι έγραφα από παιδάκι και στο σχολείο (εξαιτίας μου) όντας στην Τρίτη Δημοτικού δημιουργήθηκε το "Χρυσό Βιβλίο". Το "Χρυσό Βιβλίο" ήταν ένα τεράστιο τετράδιο με χοντρά εξώφυλλα, που αν το κοιτούσες από το πλάι. οι σελίδες του ήταν βαμμένες χρυσές. Εκεί μέσα αρχίσαμε να γράφουμε με τα πιο καλλιτεχνικά μας γράμματα τις καλύτερες εκθέσεις μας. Τρίτη Δημοτικού. Οι πιο πολλές δικές μου. Έχασα πολλά διαλλείμματα στη ζωή μου με το να καθαρογράφω τις εκθέσεις μου με καλλιγραφικά γράμματα στο "Χρυσό Βιβλίο" του 3ου Βερβενιώτειου Δημοτικού.  

Και: 

Ως έφηβη είχα αγοράσει με το χαρτζιλίκι μου και με το baby-sitting που έκανα μια LUBITEL που έπαιρνε φιλμ 6Χ6 και φωτογράφιζα -ας υποθέσουμε- καλλιτεχνικά. Π.χ. η Αμαλία ακόμα θυμάται κάτι πόζες (για γέλια) που της είχα τραβήξει.

Αλλά ως ενήλικη:

Έγραφα απεγνωσμένα για να αποδείξω στον Α. ότι γράφω καλά. (Για να πάρω την έγκρισή του; Αναγνώριση; Ως γυναίκα ή ως συγγραφέας; Για να με αποδεχτεί; Για να με διαλέξει; Για να με αγαπάει;) 

Άρχισα να φωτογραφίζω απεγνωσμένα για να αποδείξω στον Π. ότι φωτογραφίζω καλά. (Και επαναλαμβάνω: Για να πάρω την έγκρισή του; Αναγνώριση; Ως γυναίκα ή ως συγγραφέας; Για να με αποδεχτεί; Για να με διαλέξει; Για να με αγαπάει;) 

Και φτάνω στο συμπέρασμα που είναι γελοίο: 

Εάν ο επόμενος σύντροφός μου είναι δρομέας, θα αρχίσω να τρέχω Μαραθώνιο; 

Άκυρο! Είπα Μαραθώνιο και φευ! Θυμήθηκα ότι το έχω κάνει κι αυτό! Για ένα μικρό διάστημα είχα ερωτευτεί ένα γυμναστή. Να με έβλεπες να κάνω το γύρο του γηπέδου μέσα στη νύχτα, εγώ που σιχαίνομαι τη γυμναστική, να λες ποια είναι; Ο Κεντέρης; 

Επιπλέον και παράλειψη: 

Έχω και δίπλωμα από αγώνα δρόμου 5.000 km στον Μαραθώνιο της Αθήνας. 

Άμα σας λέω πως είμαι γελοίο άτομο!

Σώπαινε

Η σιωπή μου

η πολύτιμη

το αποδεικτικό στοιχείο του αγριεμένου μέσα μου

το ιερό μου ποτήρι της αγανάκτησης

της διαμαρτυρίας

της κούρασης

η σιωπή μου

είναι η μεταλαβιά της αποχώρησης

η επιβολή της απόστασης

η σιωπή μου είναι ιχθύς πιασμένος στα δίχτυα

άρτος ζεστός μοιρασμένος σε πανηγύρι

σώμα και αίμα ξεραμένο

σε χέρια τερμιτών ανθρώπων 

η σιωπή μου

η ανεκτίμητη

είναι απάντηση

στο ξεκοιλιασμένο κενό.

Πρωταπριλιάτικα "Σαγαπώ"

 

Πέρασαν και τα γενέθλια. Αναίμακτα και ωραία. Το γλυκό (που ο κόσμος γλυκάθηκε με τη γέννησή σου) μια παλιά μαρμελάδα από το κάτω ράφι του ψυγείου, σχεδόν ξεχασμένη. 

Εγώ να ανεβοκατεβαίνω τη μεταλλική σκάλα που τραμπαλίζεται και να σοβατίζω ταβάνια. Ο μόνος που ήρθε την επομένη ήταν ο Αμπού. Του το είπα και προσπάθησα να τον κεράσω τα φαγητά που αγόρασε. Δεν με άφησε. Επίσης δεν τρώει γλυκά. Από τη σοκολάτα που άνοιξα δεν ακούμπησε ούτε πλακάκι. Την τέλειωσα μόνη την άλλη μέρα.

Τώρα ο Αμπού είναι στην Αυστρία και δεν μπορεί να γυρίσει. (Γρήγορα κινούνται τα πράγματα, αγάπη μου.) Όπως: 

"Σ' αγαπώ", μου είπες πέρσι την πρωταπριλιά και μας πιάσανε και τους δύο τα γέλια. 

Ανθρώπων έργα

Σήμερα επετειακή ανάρτηση. 

Νόστιμον ήμαρ

 

Όπως όταν έλεγες 

καλημέρα καρδιά μου

κι ερχόταν η άνοιξη. 

Το φιλί

 

Όπως όταν μου είπες να σταθώ μπροστά στο παράθυρο

και με φίλησες

ύστερα μου έδειξες τη φωτογραφία μας

σκοτεινές σκιές που φιλιούνται

μπροστά στο φως.

Τώρα έχουμε το δικό μας φιλί, είπες. 

Το απόλυτο χάσιμο

Χριστέ μου, πόσο κουραστικοί είναι! Πόσο ανόητοι! Πόσο δεν ξέρουν τι κάνουν και τι θέλουν! 

Ο ένας προσποιείται ότι ΕΙΝΑΙ η γυναίκα του. Εντωμεταξύ στο κινητό γράφει ανδρικό όνομα, πασιφανώς το όνομά του. Σε ερώτηση μου "πώς και γιατί;" ισχυρίζεται ότι είναι η Σύλβια αλλά πολλές φορές μπαίνει και  μιλάει από το κινητό του άντρα της. Με ρωτάει αν με πειράζει. Λέω όχι, απλά είναι σπάνιο να ξεκινάνε συνομιλία δύο γυναίκες από το πουθενά. Επίσης είναι -ας πούμε- αδιανόητο μια γυναίκα να μιλά από το κινητό του άντρα της το 2022, που το κινητό έχει γίνει το έκτο μας δάχτυλο. Μου στέλνει φωτογραφία της. "Αυτή είμαι", μου λέει. "Για να ξέρεις με ποια μιλάς". Δεν πιστεύω λέξη αλλά και δεν ξέρω τι να κάνω. Αμηχανία. Η ευγένειά μου αλλά και το ύφος της συζήτησης δεν μου επιτρέπει να βρίσω. Επίσης δεν έχω σκοπό να ξοδέψω ενεργεια για κάτι που μου φαίνεται τόσο ανόητο. Την επομένη η φωτογραφία της έχει εξαφανιστεί και αυτή τη φορά είναι ο ίδιος και με ρωτάει: "Γεια σου, Έφη, μίλησες με τη γυναίκα μου χτες;" Εγώ κάγκελο. 

Ο άλλος μόλις ξεκινάτε συζήτηση, ζητά cybersex απεγνωσμένα. Όχι να σε δει, όχι να βρεθείτε, μόνο cybersex. 

O άλλος στέλνει γυμνές φωτογραφίες της γυναίκας του. Η γυναίκα του στο μπάνιο, η γυναίκα του μπρούμητα, η γυναίκα του ανάσκελα, η γυναίκα του  σε βίντεο. What the fuck? 

Προς πάσαν υπόνοιαν ότι προκαλώ: 

1. Η αποστολές φωτογραφιών λαμβάνουν χώρα ενώ συζητάμε λογικά και για άσχετα θέματα. 

2. Ενώ συζητάμε λογικά και για άσχετα θέματα λαμβάνω μήνυμα που λέει "τούτη τη στιγμή σε σκέφτομα και έχω ερεθιστεί" (με άλλη λέξη το λέει). 

3. Το απόλυτο χάσιμο. 

Υ.Γ. Μπορώ να σου εξιστορώ παρόμοια περιστατικά για ώρες. Το κάψαμε. 

Υ.Γ. 2 Έχει ένα κοινωνιολογικό ενδιαφέρον όλο αυτό, δεν έχει;