Τρίτη ομάδα

 

Το ζήτημα είναι, φιλαράκι ότι ναι μεν θεωρώ δημιουργικό κομμάτι τις κατασκευές για τη διακόσμηση του χώρου μου, ωστόσο τελευταία διαπιστώνω πως έχω αποσυρθεί από δραστηριότητες που πριν λίγο καιρό με ευχαριστούσαν. Αυτή τη στιγμή με καλούν σε τρεις εκθέσεις φωτογραφίας και δεν θέλω να πάω. Βαριέμαι να ψάξω ποιες φωτό θα στείλω; Δεν βρίσκω αρκετά καλές; Ωστόσο δεν έχω χάσει την αυτοπεποίθηση που είχα. Την αυτοπεποίθηση τη φέρνει η γνώση και έχω μπόλικη από αυτή. Δεν είναι αυτό. 

Βρίσκω απαρχαιωμένα τα μηχανήματά μου, τα πιο σύγχρονα μου πέφτουν ακριβά και προφανώς βάζω προτεραιότητα σε ένα κλιματιστικό που θα κάνει τη ζωή μου υποφερτή τον Αύγουστο, παρά σε ένα καινούργιο desktop. Λογικό.

Βαριέμαι να φωτογραφίσω. Βαριέμαι το μάθημα φωτογραφίας, βρίσκω χαζό το μάθημα photoshop όπως γίνεται, δεν νιώθω καμιά καούρα για φωτογραφικούς διαγωνισμούς και εκθέσεις όπως και λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και εκδόσεις. Θα μου πουν μπράβο, ίσως πάρω και κανένα βραβείο, ίσως με εκτιμήσουν-υπολογίσουν περισσότεροι. Δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή, δυστυχώς. Βρίσκω δικαιολογίες για να μην το κάνω. Μια κούραση για όλα κι ένας χαμένος ενθουσιασμός. 

Έχει περάσει η ματαιοδοξία μου; Η φιλοδοξία μου να φτάσω κάπου, να κάνω κάτι; 

Ψυχαναλύομαι αλλά δεν το βρίσκω. 

Μεγαλώνω ή αποσύρομαι; Και τα δύο σκατά είναι. 

Ωστόσο αφού ψυχαναλύομαι, ερωτώμαι: 

Περνάω καλά; Είμαι καλά έτσι; 

Είμαι καλά σε λογικά πλαίσια. Είμαι χαρούμενη όταν ξυπνάω σχεδιάζοντας το πώς θα κολλήσω ένα ξύλο ή πώς θα οργανώσω την αποθήκη μου. 

Όλα τα άλλα μού προσθέτουν ενοχές στο γιατί με έχουν κουράσει. 

Υ.Γ. Ξέρω ότι γράφω βλακείες που δεν ενδιαφέρουν αλλά δεν θα νιώσω ενοχές και γι' αυτό. Άλλοι δεν σκέφτονται καθόλου, άλλοι σκέφτονται δυνατά, άλλοι σκέφτονται γραπτά. Ανήκω στην τρίτη ομάδα.

Τα φιλιά μου