Αλύπητος αγέρας

 

Φυσάει. Του Άη Θανάση σήμερα. Πριν δύο ακριβώς χρόνια έχω ξυπνήσει, γράφω στον υπολογιστή και περιμένω να ξυπνήσει η Μιμία στο διπλανό δωμάτιο. Και η Μιμία δεν ξύπνησε ποτέ. 

Δεν απαντώ σε καλημέρες, δε γράφω, ο οργανισμός μου δηλώνει άρνηση για όλα εκτός από το φαγητό (τι τρομερό ένστικτο επιβίωσης!)

Φυσάει.

Φοβάμαι για τις μωβ βιολέτες που 

Ανθίζουν στο μπαλκόνι 

Ο αγέρας ρίχνει τις γλάστρες

Το χώμα σκορπίζει

Οι ρίζες στεγνώνουν

Φοβάμαι για τις μωβ βιολέτες μου

Θα μαραθούν με τούτον τον αλύπητο αέρα.

Φυσάει.