Έφη

 

Θυμάμαι την Έφη την κόρη του περιπτερά στη γειτονιά μου. Ένα κορίτσι μανεκέν αλλά και

σκεπτόμενο. Διάβαζε, ήξερε να μιλήσει και αγαπούσε τη μόδα. Όλα τα ρούχα της ήταν μοντέλα παρμένα και ραμμένα από μεγάλους μόδιστρους. Νομίζω έραβε και μόνη της. Πάντως, κυκλοφορούσε πάντα υπέροχα ντυμένη, μοδάτη, βαμένη διακριτικά, χτενισμένη κάθε φορά με διαφορετικό χτένισμα. Εμείς οι μικρότερες τη ζηλεύαμε για τον αέρα της. Η κοπέλα διάβαινε τη γειτονιά και σταματούσανε όλοι να μιλάνε.

Κάποια στιγμή τη χάσαμε. Στη γειτονιά κυκλοφόρησαν φήμες πως η Έφη τρελάθηκε και την έκλεισαν στο τρελοκομείο. 

Πέρασαν χρόνια για να εμφανιστεί η Έφη και πάλι στη γειτονιά. Τούτη τη φορά όμως κανένας δεν γύριζε να κοιτάξει την παχιά  ψηλή γυναίκα στην οποία είχε μεταμορφωθεί η όμορφη της γειτονιάς μας. Τώρα οι φούστες που φορούσε ήταν φαρδιές, τη χόντραιναν περισσότερο και τα μαλλιά της τα είχε πάντα δεμένα πίσω. Το κορίτσι που θαυμάζαμε είχε γίνει μια απλησίαστη γυναίκα που περπατούσε μονοκόματα, δεν κοιτούσε γύρω της και που εμείς οι μικρές την κοιτούσαμε με φόβο, μήπως της μιλήσουμε ("της τρελής") και μας πάρει στο κυνήγι.

Ωστόσο με την επανεμφάνισή της τα κουτσομπολιά φούντωσαν. Ακούγαμε τους μεγάλους που έλεγαν πως η  αιτία της τρέλας της Έφης ήταν ο χαμός του έρωτά της. Η κοπέλα ήταν τρελά ερωτευμένη με έναν νεαρό και σχεδίαζαν να παντρευτούνε. Ο νεαρός δούλευε ως ασφάλεια κάποιου υψηλά ισταμένου προσώπου και για κακή τύχη σε  κάποια τρομοκρατική επίθεση, πυροβόλησαν και σκότωσαν  εκτός από το υψηλό πρόσωπο και τον αγαπημένο της Έφης. Για την Έφη το τέλος γράφτηκε εκεί.  

Κάποια στιγμή η Έφη έπαψε να κυκλοφορεί με τις φαρδιές άχαρα ριγμένες πάνω της φούστες. Κλείστηκε σπίτι και δεν την ξαναείδαμε ποτέ. Μονάχα ο αδελφός της πήγαινε στον καινούργιο περιπτερά της γειτονιάς και αγόραζε περιοδικά διακόσμησης επειδή, όπως έλεγε, ήταν τα μόνα που την ηρεμούσαν. 

Θυμήθηκα απόψε την Έφη επειδή οι εικόνες διακόσμησης (στον υπολογιστή πια) είναι τα μόνα που ηρεμούν κι εμένα.