Ça va venir découragez-vous pas

Επίτρεψέ μου.

Επίτρεψέ μου να ομολογήσω ότι σ'αγάπησα.

Σε τούτη τη μνησίκακη εποχή

στον καθημερινό κόσμο όπου όλα σαπίζουν

όπου οι κακοποιητές αναδύονται ωσάν δηλητηριώδη μανιτάρια 

εγώ σ' αγάπησα.

Ναι, τα παράθυρα το πρωί. Ναι. Διάπλατα. Ναι η μυρωδιά της φύσης. Το χώμα που ολόκληρο το βράδυ ανασαίνει κι εξαγνίζεται. Ο αέρας που καθαρίζει κι έρχεται στα ρουθούνια διυλισμένος από τους κρατήρες του φεγγαριού. Το φεγγάρι σίτα του άνεμου. 

Ένα κοκόρι φωνάζει καλημέρα. Πουλιά. Καρακάξες. Σπουργίτια. Σκυλίσιες φωνές  και βόμβοι αεροπλάνων. Έρχεται και φεύγει ο κόσμος. Μετακινείται ο κόσμος. Αλλάζει τόπους. Αλλάζει δρόμους. Αλλάζει ο κόσμος. 

Κλάψε, μου είπε προχτές ο Αλέκος. Να κλαις. Με το κλάμα βγαίνουν πολλά. Καθαρίζει ο άνθρωπος. 

Μα, είμαι καλά, γιατί να κλαίω; Είπα προσπαθώντας να καταλάβω τι θέλει να πει πίσω από τα λόγια του. Ξέρω πως εκείνος κλαίει. Και ξέρω γιατί κλαίει επίσης. Όταν πλησιάζει ο καιρός, αναμετράμε τη ζωή που ζήσαμε και τη ζωή που ΔΕΝ ζήσαμε. Κλαίμε και για τις δυο. 

Πολύς ο καιρός που δεν έχω γράψει. Βρίσκω για τους άλλους τη δικαιολογία της δουλειάς. Για μένα δεν μπορώ να βρω τίποτα, δεν έχω καν το κουράγιο να ψάξω δικαιολογία. 

Ça va venir, λένε οι Γάλλοι. Δώσε λίγο χρόνο. 

Υ.Γ. Δώσε λίγο χρόνο ακόμα από τον δικό σου. Από τον πολύτιμό σου χρόνο. Δώσε λίγο χρόνο από δω, δώσε λίγο χρόνο από κει, να γιατί ο κυρ-Αλέκος κλαίει. 

Υ.Γ.2 Σκόρπιες σκέψεις εγωιστικές, ωστόσο ελαφρύ ξεφόρτωμα για να ισιώνει της καρδιάς η πλάτη. 

Υ.Γ. 3 "Ο χρόνος δεν γιατρεύει, απλά βοηθά να συμβιβαζόμαστε με αυτό που συμβαίνει". (Αλέκου ρήση) 

Υ.Γ.4 Τείνω να συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα. Άντε, καλή ημέρα να έχουμε.