Των εξήντα κλπ.

 

Δεν έπαθα κάτι, όχι. Ο καλός Θεός δεν με βασανίζει με τέτοια αυτή την εποχή. Ωστόσο έχω περάσει κι εγώ τα χτυπηματάκια μου, πιασιματάκια μου, πονάκια μου και ως ανθρώπινο κορμί,  κατά καιρούς, τα περνάω και θα τα περνάω. Είναι που μεγαλώνεις και το σώμα αρχίζει να συμπεριφέρεται αλλιώς. Για παράδειγμα ένας πόνος από πιάσιμο (το πιο ελαφρύ σου λέω) στο σβέρκο που, στα είκοσί σου δεν του δίνεις καμία σημασία (σα να μην υπάρχει), στα τριάντα λες πονάω αλλά στην πραγματικότητα σκασίλα σου, στα σαράντα πέντε λες πονάω, πιάστηκα και βάζεις κάποιον να σε τρίψει (πάντα έχεις κάποιον να σου τρίβει το σβέρκο στα σαράντα πέντε). Είναι που στα εξήντα το ίδιο πιάσιμο (και ως εκ τούτου και ο πόνος) κρατάνε διπλάσιο διάστημα. Και ούτω καθεξής. Χτυπήματα, στραμπουλήγματα, μικροθλάσεις, γρίπες, απλά σινάχια, όλα, για να γιάνουν, χρειάζονται διπλό χρονικό διάστημα. 

Ωστόσο ο μεγάλος πόνος δεν είναι αυτός. Ο μεγάλος πόνος είναι ένας και, από μια ηλικία και μετά, τον έχουμε μόνιμα. 

Είναι ότι στα εξήντα όλοι σε βλέπουν εξήντα. Ό,τι και να κάνεις, όλοι σε βλέπουν εξήντα. Και τότε βγαίνεις για βόλτα με την Ελίζα που είναι είκοσι επτά (και ενώ εσύ νιώθεις είκοσι επτά κι εσύ), αυτοί που σε βλέπουν, λένε βγήκε με τη μάνα της.  Και κάθεσαι στην Πλατεία Χαλανδρίου και κοιτάς τα ζευγαράκια που περνούν μπροστά σου, που γελάνε και παίζουν, και αγκαλιάζονται και συνειδητοποιείς  (ο πόνος που λέγαμε, αυτός ο των εξήντα) ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορέσει το σώμα σου (όσο ευλογημένο από υγεία και να είναι) να ξαναφορέσει αυτά τα χαριτωμένα φουστανάκια των είκοσι πέντε, των τριάντα χρονών. Ποτέ δεν θα μπορέσει (στα εξήντα) να χαριεντιστεί στο δρόμο, να χοροπηδήξει, να φιληθεί δημόσια. Ακόμα κι αν είσαι ζευγάρι, ακόμα κι αν είσαι ερωτευμένος, όλοι μα όλοι σε βλέπουν εξήντα και κάποια πράγματα απαγορεύονται. Διαφορετικά, αποσυντονίζεις τη φύση. Τη δική σου και των άλλων. Και δεν μιλώ για τα χειρότερα: να θέλεις να κάνεις έρωτα και να μην μπορείς, (αχ αυτό το καταραμένο που συμβαίνει στους άνδρες χωρίς να φταίνε οι καημένοι).  Αυτός ο πόνος νομίζω πως βασανίζει χειρότερα από τους σωματικούς. 

Ιδού λοιπόν ο πόνος, ιδού και το γαμώτο. (των εξήντα κλπ).