Το δώρο

 

Όπως τότε που της πρόσφερε το χρυσό δαχτυλίδι με ψεύτικη επισημότητα.

-Δώρο.

-Δεν με νοιάζουν τέτοια δώρα. Να μη με ξαναπείς πουτάνα, θέλω.

-Τι λες μωρή καριόλα;

Χτυπάει το χέρι του στην ξύλινη σκάλα, φεύγει το ρολόι του από το χέρι, πετάει έξαλλος το χρυσό δαχτυλίδι από το παράθυρο στο δρόμο. 

Θέλει να διορθώσει τις αναμνήσεις της όπως η ηρωίδα στο βιβλίο που γράφει.

Όπως τότε που της πρόσφερε το χρυσό δαχτυλίδι με ντροπαλή επισημότητα.

-Δώρο.

-Δεν με νοιάζουν τέτοια δώρα. Να μη με ξαναπείς πουτάνα, θέλω.

-Ποτέ πια! Στο υπόσχομαι, αγάπη μου. Πραγματικά, ήμουν τρελός. 

Σκύβει και τη φιλάει με αγάπη, ενώ τρυφερά και τρέμοντας, της φοράει το δαχτυλίδι.