Πέρασε ο καιρός.
Δες: ακόμα και τα δόντια του σάπισαν.
Ακόμα και το καλοκαίρι του φταίει
Αυτός ο καιρός!
Αλαφραίναμε τις καρδιές μας
Τότε
Κάποτε
Σώπα μωρό μου που μεγάλωσες
Αίματα έρχονται στον ύπνο μου
Ματώνει το αιδοίο τις νύχτες
Ποτίζει ξερά χορτάρια
Άνυδρων χωραφιών
Ποιο μεσημέρι καυτό απαλαίναμε τον πόνο της σάρκας μας
Κι αφήναμε τον σιωπηλό καπνό να χτυπάει έξω από το λερωμένο τζάμι
Τώρα η φωτιά χώθηκε ακόμα και στο βαθύτερο πηγάδι της αυλής μας
Σώπα μωρό μου που μεγάλωσες
Πες καληνύχτα καρδιά μου
Κοιμήσου μακριά από όσα αγάπησες
Κοιμήσου από τα στήθη μου μακριά
Ξένο παιδάκι στον αγριότερο κόσμο
Προσφυγάκι ανέστιο
Στην αγκαλιά μου που αδειάζει
Παραιτούμαι από το σώμα μου
Το πρόσωπό μου επιπλέει σε ποτάμι χωρίς εκβολή
Το δικό σου μένει
Τσαλακωμένη φωτογραφία
Ο χρόνος έγινε αχνός
Οδυνηρή χαρά μου
Το πρόσωπό μου
Τα πόδια
Τα στήθη μου
Διαλύονται
Καθώς κυλάνε
Μωρό μου που μεγάλωσες
Στου αμείληκτου καιρού
Τις γλιστερές όχθες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου