Θα συνηθίσουμε, πού θα πάει;

 Αποπροσανατολισμένοι είμαστε. 

Πανδημία, φτώχια, απεργίες πείνας και δίψας, βιαστές, διαμαρτυρίες, γεμίζουν οι ψυχιατρικές κλινικές ή στήνονται οδοφράγματα. Τα καλοκαίρια φωτιές, τους χειμώνες πλημμύρες. Μνημόνια, χρέη, σχολεία κλειστά, μαγαζιά κλειστά, σπίτια κλειστά, μάτια γουρλωμένα στο φόβο. Ποιον από όλους τους φόβους, θα πεις. Ποιον από όλους. 

Διαβάζουμε τα νέα, ακούμε ειδήσεις, αλλάζουμε μηνύματα απελπισίας, φοράμε μάσκες πειθήνια. 

Σε καταστολή.  

Γι΄αυτό σου λέω πάμε, πάμε να φύγουμε από δω και μη ρωτάς πού πάμε... Πάμε...