Ξένος κήπος
Φύτεψα τ' αμπέλι μου και περίμενα.
Είδα τα πρώτο φύλλο λίγο μετά τις ψύχρες του χειμώνα
τον βλαστό να τανίζεται ίσαμε την πορτοκαλιά
το δάκρυ του κλαδεμένου κορμού να διαπερνάει το χώμα
και περίμενα.
Φούντωσε
ξαπλώθηκε
περίσσεψε.
Εγώ περίμενα
να ροδίσει το περίγλυκο τσαμπί
να δροσίσει το ζέον στόμα
γιατί τόχα φυτέψει και τόχα ποτίσει
γιατί τόχα κλαδέψει και τόχα καμαρώσει
γιατί παινεύτηκα την ομορφάδα του σαν κορφολόγησα
γιατί του μίλησα, το χάιδεψα
αραίωσα τα φύλλα του για να λιαστεί
και να θραφεί σταφύλι.
Κι όλο περίμενα.
Σε ξένο κηπο φύτεψες, είπε.
Κι ας περίμενα.
Ε.Κ.
Αντώνης Μπουντούρης: ΣΥΣΤΗΜΕΝΟ ΓΡΑΜΜΑ
Η θύελλα που έρχεται λέγεται ανημπόρια
και συλλαβίζεται αργά δίχως παραφωνίες
και συλλαβίζεται αργά δίχως παραφωνίες
Η θύελλα που έρχεται θα πολιτογραφηθεί σα
νέα ποίηση που τις ιδέες της θ’αντλεί
απ’τους σφαγμένους βολβούς των οφθαλμών μας
νέα ποίηση που τις ιδέες της θ’αντλεί
απ’τους σφαγμένους βολβούς των οφθαλμών μας
Χωρίς ν’αναγνωρίζει υποσχέσεις και συχώρια.
Σκαμμένα σπλάχνα μάτια μου
όλα τα βλέμματά σου…
όλα τα βλέμματά σου…
Ο χρόνος μας τινάζεται σαν ύστερη κραυγή
Και μας εγκαταλείπει.
Μελαγχολική η μέρα προμηνύεται
με υποσχέσεις που δεν επιθυμούν να κρατηθούν.
Και λόγια, πολλά κι επικίνδυνα λόγια... Βαρέθηκα.
