Αυτό που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σου πάρει
από την Ε. Κοσμαδοπούλου
Μιλάμε πολλές φορές για απογοήτευση. Τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε. Συνηθισμένο. Βομβαρδιζόμαστε από παντού: πρόσφυγες, κρίση, δάνεια, φτώχεια, μετανάστευση των παιδιών μας,
μοναξιά, αποτυχημένοι έρωτες, μεταλλαγμένα προϊόντα, μας ψεκάζουν δε μας ψεκάζουν, τι να ψηφίσω, τι να πιστέψω, τι να αποφασίσω, ποιον καινούργιο τρόπο να βρω για να ζω.
Να προσαρμόζομαι στις καταστάσεις ή να μείνω σταθερός και να παλεύω; Και αν διαλέξω να παλεύω, για πόσον καιρό θα αντέξω; Έχω δυνάμεις; Το απόθεμα δεν είναι ανεξάντλητο. Η πλάτη κυρτώνει από τα βάρη και τα χρόνια.
Τότε τι κάνω;
Αφέσου.
Χαλάρωσε. Δοκίμασε να αφήσεις μερικές σκέψεις, μερικές δύσκολες καταστάσεις που απαιτούν λύση, στα χέρια του Σύμπαντος όπως αφήναμε το χέρι με εμπιστοσύνη στον πατέρα μας σαν ήμασταν παιδιά. Πίστεψε πως κάποιος υπάρχει που μπορείς να εμπιστευτείς, κάποιος που ξέρει το καλύτερο για εσένα, καλύτερα από εσένα. Αυτό θα σε ξαλαφρώσει και θα εκπλαγείς πώς η λύση στο πρόβλημα που σε απασχολεί έρχεται με έναν μαγικό τρόπο.
Εν πρώτοις διάκρινε και ελαχιστοποίησε τις τοξικές καταστάσεις και τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σου.
Εν δευτέροις προσπάθησε να διατηρήσεις ένα κομμάτι ανέπαφο και ακέραιο μέσα σου: Αυτό θα είναι ο τόπος της ξεκούρασής σου. Εκεί επιτρέπεται να μπαίνεις μονάχα εσύ και κανένας άλλος.
Πίστεψε στη δύναμή σου.
Το να ταξιδεύεις φιλικά με τον άνεμο δε σημαίνει ότι γίνεσαι έρμαιο. Νιώσε πως ο άνεμος διευκολύνει και δυναμώνει την πορεία σου. Η πορεία κόντρα στη δύναμή του εμποδίζει τα βήματά σου και χάνεις άσκοπα δυνάμεις.
Με την ίδια λογική αν αφεθείς στο κύμα θα σε βγάλει στην ακτή.
Μην ξεχνάς πως είσαι μοναδικός: Οι σκέψεις σου είναι μοναδικές, τα λάθη που έχεις κάνει έγιναν για να μάθεις τον εαυτό σου και τα όριά του. Τώρα έχεις τη δύναμη της γνώσης. Τώρα ξέρεις.
Η ζωή είναι δώρο. Εκτίμησέ το, προσπάθησε να το χαρείς: μύρισε, άγγιξε, χαμογέλασε, αφέσου στους ήχους, άκουσε: άκουσε το γέλια των ανθρώπων δίπλα σου, τις φωνές τους. Αλήθεια, θυμάσαι πώς είναι το γέλιο των αγαπημένων σου ή πάντα είναι το μυαλό σου τόσο απασχολημένο που δεν το έχεις προσέξει ποτέ;
Αυτοί που φοβάσαι μήπως σε κρίνουν αρνητικά είναι ίδιοι με σένα. Αν τρυπηθούν με αγκάθι βγαίνει η ίδια σταγόνα αίμα. Κλαίνε από έρωτα, αφοδεύουν, ροχαλίζουν, ρεύονται με τον ίδιο τρόπο που ρεύεσαι κι εσύ. Η κριτική είναι κάτι που δεν σε αφορά.
Ψάξε τη δύναμη που έχεις μέσα σου.
Έχεις δύναμη και το ξέρεις. Την έχεις διακρίνει όταν θυμώνεις. Οι κανόνες που έμαθες από την παιδική ηλικία λένε να μην αφήνεσαι στη δύναμη του θυμού σου. Μπορείς να θυμώνεις αλλά δεν μπορείς να κάνεις κακό στο αντικείμενο του θυμού σου. Τι κάνεις; Προσπάθησε να μετατρέψεις τη δύναμη του θυμού. Σε τι μπορεί να μεταλλαχτεί ο θυμός; Σε δημιουργικότητα. Γράψε ένα θυμωμένο γράμμα. Περπάτησε. Κυρίως κράτησε αποστάσεις. Πολλές φορές η απόσταση βοηθάει να αντιληφθούμε το δικό μας ύψος, το ύψος των άλλων και το μέγεθος των καταστάσεων. Και πίστεψέ το: από μακριά τα πάντα φαίνονται μικρότερα.
"Οι σοφότεροι λανθάνουν",
έχει πει ο Μαχάτμα Γκάντι.
Η απογοήτευση και τα λάθη είναι μέρη του Συμπαντικού σχεδίου, μέρος της Μάθησης. Συχνά ανακαλύπτουμε το σωστό βρίσκοντας πρώτα το λάθος. Χρησιμοποίησε τα λάθη σου σαν μπαστούνια για να στηρίζεσαι και να προχωράς.
Αγκάλιασε τους φόβους σου.
Αναγνώρισέ τους. Παραδέξου τους. Είναι δικοί σου. Περπάτησε μαζί τους. Μίλησε για αυτούς. Απλά μην τους αφήνεις να καταστείλλουν τη δράση σου. "Ο φόβος έχει κάποια χρησιμότητα, η δειλία όμως δεν έχει καμία", είπε πάλι ο Γκάντι.
Βρες κάτι που όταν το κάνεις σε απορροφά τόσο που ξεχνάς την ώρα που περνά. Αυτό είναι η απόδρασή σου από τις σκοτούρες, ο διαλογισμός σου, ο πυρήνας σου. Προσκολλήσου σε αυτό και θα τα δεις όλα να αλλάζουν. Γιατί αυτό που σε κάνει να ξεχνάς τον χρόνο είναι αυτό που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σου πάρει.
