Ένα κείμενο του Ουίλιαμ Μπάροουζ.
Στο Ranch School του Λος Άλαμος, εκεί όπου αργότερα κατασκεύασαν την ατομική βόμβα και ανυπομονούσαν να τη ρίξουν στην Κίτρινη Απειλή, τα παιδιά κάθονται σε κούτσουρα και πέτρες, τρώγοντας κάτι. Στις παρυφές της πλαγιάς υπάρχει ένα ποτάμι. Ο διευθυντής ήταν ένας Νότιος, με εμφάνιση πολιτικάντη. Μας έλεγε ιστορίες γύρω από τη φωτιά, βγαλμένες από τα ρατσιστικά σκουπίδια του δολερού Σαξ Ρόμερ -η Ανατολή είναι κακή, η Δύση καλή.
Ξαφνικά, ένας ασβός πετάγεται ανάμεσα στα παιδιά -δεν ξέρω γιατί το έκανε, ήταν απλώς παιχνιδιάρης, φιλικός και άπειρος, όπως οι Αζτέκοι που έφεραν φρούτα στους Ισπανούς κι εκείνοι τους έκοψαν τα χέρια. Τότε ο διευθυντής τρέχει στο σακίδιο της σέλας του και βγάζει έξω το σαρανταπεντάρι του, ένα αυτόματο Colt του 1911, και αρχίζει να ρίχνει στον ασβό, αστοχώντας σε όλες τις βολές από τα δύο μέτρα. Στο τέλος με το όπλο του σχεδόν κολλημένο στον ασβό, πυροβολεί. Αυτή τη φορά ο ασβός κατρακυλάει στην πλαγιά και πέφτει στο ποτάμι. Βλέπω το χτυπημένο ζώο, το θλιμμένο ζαρωμένο του πρόσωπο, να κατρακυλάει στην πλαγιά, αιμορραγώντας, πεθαίνοντας.
"Αν δεις ένα ζώο, το σκοτώνεις, έτσι δεν είναι; Μπορεί να δάγκωνε κανένα παιδί".
Ο ασβός ήθελε μόνο να τρέξει και να παίξει, κι έφαγε μια σφαίρα από ένα σαρανταπεντάρι της κυβέρνησης.
Ελάτε σε επαφή με αυτό. Ταυτιστείτε με αυτό. Νιώστε το αυτό. Και ρωτήστε μετά τον εαυτό σας, ποιανού η ζωή αξίζει περισσότερο; Του ασβού ή του μοχθηρού λευκού σκατού;
Όπως λέει και ο Μπράιον Γκάιζιν: "Ο άνθρωπος είναι κακό ζώο!"
Ουίλιαμ Μπάροουζ
Η ΓΑΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
Μάρτης της ματαίωσης
Στο Ranch School του Λος Άλαμος, εκεί όπου αργότερα κατασκεύασαν την ατομική βόμβα και ανυπομονούσαν να τη ρίξουν στην Κίτρινη Απειλή, τα παιδιά κάθονται σε κούτσουρα και πέτρες, τρώγοντας κάτι. Στις παρυφές της πλαγιάς υπάρχει ένα ποτάμι. Ο διευθυντής ήταν ένας Νότιος, με εμφάνιση πολιτικάντη. Μας έλεγε ιστορίες γύρω από τη φωτιά, βγαλμένες από τα ρατσιστικά σκουπίδια του δολερού Σαξ Ρόμερ -η Ανατολή είναι κακή, η Δύση καλή.
Ξαφνικά, ένας ασβός πετάγεται ανάμεσα στα παιδιά -δεν ξέρω γιατί το έκανε, ήταν απλώς παιχνιδιάρης, φιλικός και άπειρος, όπως οι Αζτέκοι που έφεραν φρούτα στους Ισπανούς κι εκείνοι τους έκοψαν τα χέρια. Τότε ο διευθυντής τρέχει στο σακίδιο της σέλας του και βγάζει έξω το σαρανταπεντάρι του, ένα αυτόματο Colt του 1911, και αρχίζει να ρίχνει στον ασβό, αστοχώντας σε όλες τις βολές από τα δύο μέτρα. Στο τέλος με το όπλο του σχεδόν κολλημένο στον ασβό, πυροβολεί. Αυτή τη φορά ο ασβός κατρακυλάει στην πλαγιά και πέφτει στο ποτάμι. Βλέπω το χτυπημένο ζώο, το θλιμμένο ζαρωμένο του πρόσωπο, να κατρακυλάει στην πλαγιά, αιμορραγώντας, πεθαίνοντας.
"Αν δεις ένα ζώο, το σκοτώνεις, έτσι δεν είναι; Μπορεί να δάγκωνε κανένα παιδί".
Ο ασβός ήθελε μόνο να τρέξει και να παίξει, κι έφαγε μια σφαίρα από ένα σαρανταπεντάρι της κυβέρνησης.
Ελάτε σε επαφή με αυτό. Ταυτιστείτε με αυτό. Νιώστε το αυτό. Και ρωτήστε μετά τον εαυτό σας, ποιανού η ζωή αξίζει περισσότερο; Του ασβού ή του μοχθηρού λευκού σκατού;
Όπως λέει και ο Μπράιον Γκάιζιν: "Ο άνθρωπος είναι κακό ζώο!"
Ουίλιαμ Μπάροουζ
Η ΓΑΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
Μάρτης της ματαίωσης
