ΑΠΛΗΣΤΙΑ

Σαν όλα εκείνα που προηγήθηκαν
Θα μπορούσε κι αυτό να ήταν ένα εύρημα
Αλλά είναι ο λύκος των στιγμών.

Γιώργος Βέης

Ο Θεός που λατρεύει

Για τον τόπο μου και τους ανθρώπους του είμαι ένας θεός
Όχι γιατί με λατρεύουν αλλά γιατί λατρεύω εγώ
Γιατί υποκλίνομαι σε αυτόν που θα μου χαρίσει
λίγους καρπούς ή ένα χαμόγελο από το κτήμα του.
Ή γιατί πηγαίνω στους άξεστους κατοίκους
ζητιανεύοντας ένα κέρμα ή ένα πουκάμισο και μου το δίνουν.
Γιατί παραμονεύω τον ουρανό με μάτια γερακιού
και τον μνημονεύω στους στίχους μου.
Γιατί εγώ μόνος.
Γιατί κοιμήθηκα εφτά μήνες σε μια κουνιστή πολυθρόνα
κι άλλους πέντε στα πεζοδρόμια της πόλης.
Γιατί τον πλούτο κοιτάζω από μακριά
μα όχι με μίσος.
Γιατί αγαπώ όποιον αγαπά

Γιατί μπορώ πορτοκαλιές και μποστάνια να καλλιεργώ και μέσα ακόμη στο λιοπύρι

Γιατί ένα φίλο έχω
που τον πάντρεψα και του βάφτισα όλα τα παιδιά.
Γιατί καλός δεν είμαι με τον τρόπο τον γνωστό
Γιατί το κεφάλαιο δεν προστάτεψα όντας δικηγόρος.
Γιατί τα πουλιά αγαπώ και τη βροχή
και το βασίλειό τους που την ψυχή μου εξαγνίζει.
Γιατί γεννήθηκα Μάιο.
Γιατί μπορώ να χαστουκίζω τον κλέφτη συμπολίτη.
Γιατί η μητέρα μου με εγκατέλειψε
όταν τη χρειαζόμουν περισσότερο από ποτέ.
Γιατί όταν αρρωσταίνω 
στο νοσοκομείο πηγαίνω της πρόνοιας.
Μα πάνω από όλα γιατί σέβομαι μόνον όποιον με σέβεται,
αυτόν που καθημερινά μοχθεί για ένα ψωμί πικρό, μοναχικό κι αβέβαιο
σαν αυτούς εδώ τους στίχους που από το θάνατο ξεκλέβω.

RAUL GOMEZ JATTIN

(Μετάφραση:Ε. ΣΤΑΓΚΟΥΡΑΚΗ)

Χάι-κου

Όταν το μάτι του γερακιού σκοτεινιάζει το μικρό ορτύκι 

Αρχίζει να τιτιβίζει. 

Γεράκι

Το ταξίδι του χρόνου μπορεί να γίνει και με άνεμο

μπορεί να γίνει και με θάλασσα αγριεμένη

μπορεί να γίνει και με ποίηση ατιμασμένη

μπορεί να γίνει κι από άντρα κι από γυναίκα

κι από φίδια ακόμα

κι από τη χλόη 

στο ταξίδι του χρόνου δεν είσαι άλλο από ποντίκι 

πιασμένο σε ράμφος γερακιού.

Ε.Κ. 

Ο Μάρτης, να!