Συμπυκνώνομαι

 Συρρικνώνομαι αλλά συμπυκνώνομαι. 

Το δώμα μου έγινε ρετιρέ με θέα τη θάλασσα. Πράγματα που κάποτε σνόμπαρα τώρα τα αγαπώ. Το ωραίο είναι ότι η αγάπη αυτή δεν ήρθε ως αποτέλεσμα του "δέχομαι τη μοίρα μου" (ή ακολουθώ τη μοίρα μου) αλλά  επειδή ξέρω ότι ακόμα και το πιο ανεπαίσθητο κλαδάκι μπορεί να μεταλλαχτεί σε μικρό δέντρο που ξεκουράζεσαι στη σκιά του.

Σύμπαν ή Θεός ή Μοίρες μού έκαναν δώρα. Τα δώρα οφείλεις να τα αξιοποιείς στο έπακρο. Μονάχα που έχω καιρό να γράψω. Ούτε μια κουβέντα ποιητική δεν έρχεται. Αναρωτιέμαι μήπως με τη σιωπή μου εκδικούμαι. 

Αλλά ποιον;