Μύθοι και θρύλοι της Αρχαίας Ελλάδας

Ενώ ο κόσμος καίγεται από κλοπές, δολοφονίες, λιμούς, βιασμούς, ναρκωτικά, μάνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους, πολέμους, χώρια τους σεισμούς και καταποντισμούς, μας δίνουν στο πιάτο μερικά μπισκοτάκια για να τα μασάμε πού και πού και να ξεχνάμε με τη γλύκα τους τα γύρω ερείπια. 

Τα μπισκοτάκια Πάσχα, Χριστούγεννα, καλοκαιρινές διακοπές, Πρωτοχρονιάτικα πάρτι, από τη λαχτάρα μας, τα καταπίνουμε αμάσητα. Πάσχα με την οικογένεια, (όπου σφάζονται χιλιάδες αρνάκια που μέχρι χτες βοσκούσαν πλάι στη μανούλα τους και όχι, δεν είμαι βίγκαν αλλά δεν θα το γιορτάσω κιόλας), Χριστούγεννα σε φωτισμένες πόλεις (όπου πληρώνει το κράτος τα μαλλιοκέφαλά του σε ηλεκτρικές εταιρείες ενώ θα μπορούσε τούτη τη χρονιά να τα στείλει σε τρόφιμα στην Υεμένη όπου πεθαίνουν (το 2023 παρακαλώ) από την πείνα μωρά παιδιά),  Πρωτοχρονιά σε πάρτι με φώτα όπου κάποιος στέκεται μπροστά στο διακόπτη για να τα σβήσει ένα λεπτό πριν μπει ο καινούργιος (κάθε χρονιά πιο δύσκολος) χρόνος. 

Μη με πείτε άπιστη γιατί στο Θεό πιστεύω. Επίσης ως άνθρωπος πέρασα κι εγώ το μονοπάτι της ματαιοδοξίας (να φανώ εύπορη με τακτοποιημένη ζωή, οικογένεια, περιουσία κλπ). Ωστόσο με τα χρόνια πολλά από αυτά άρχισα να τα θεωρώ άχρηστα. Δεν άλλαζαν τίποτα μέσα μου, δεν με έκαναν πιο χαρούμενη, δεν με έκαναν να ξυπνώ πιο όμορφα το πρωί. Με τα χρόνια διαπίστωσα ότι αυτό που με κάνει να ξυπνώ ευτυχισμένη είναι ας πούμε μια αγάπη. Που θα είναι η τελευταία μου σκέψη το βράδυ και η πρώτη μου σκέψη το πρωί. Δυστυχώς όμως μια αγάπη δεν καλύπτεται με υλικά αγαθά κι όποιος προσπαθεί να γεμίσει με υλικά αγαθά το κενό της αγάπης μέσα του, είναι ηλίθιος. Το πέρασα. Το ξέρω. Το εγγυώμαι. 

Μοναχα η αγάπη γεμίζει το μέσα μας. Και μόνο αυτή κάνει καλύτερο τον κόσμο. 

Μη μου πείτε ότι περνάτε όμορφα το Πάσχα γιατί θα σας βαρέσω, που λέει και ο Αντώνης.  Ετοιμασίες και κούραση, στιγμές αμηχανίας με ανθρώπους που σε άλλη περίπτωση δεν θα τους έκανες καν παρέα, αρνί, φέτα, κόκκινα αυγά, κι ύστερα το τίποτα. Γιορτές διεκπεραίωσης. Το μπισκοτάκι που πρέπει να φάμε. Μη μασάτε, βρε!, που θα έλεγε κι ο Περικλής, αν ζούσε. 

Καλό Πάσχα.

Καλή Ανάσταση  στη συνειδητότητά μας.