Ο ήλιος της καρδιάς μου

Είσαι ο ήλιος της καρδιάς μου.
Μέσα από σένα καταλαβαίνω τη μέρα και τη νύχτα
(πολλές μέρες και νύχτες έχουν περάσει από τη ζωή μου απαρατήρητες)
Εσύ τα ανθίζεις όλα,
(στ' ορκίζομαι, οι γλάστρες μου χαμογελούν)
εσύ τα γονιμοποιείς
(μέλι από μέλισσες και φρέσκα μανταρίνια)
Εσύ αγκαλιάζεις το δέρμα και ζωντανεύει
(απαλό απαλό σέρνεται το χάδι σου)
κάνεις το γέλιο να ξανάρχεται
(παιδί κι εσύ που παίζουμε,
όταν με μαλώνεις που δεν πλένω δόντια το πρωί
όταν φωτογραφίζεις τα φιλιά μας,
όταν απλώνεις το χέρι σου κι ακουμπάς το γόνατό μου σαν οδηγώ)
και ξέρω πως είναι κλισέ όλα αυτά
και πως χιλιάδες ποιητές τα έχουν γράψει και ξαναγράψει

κι ακόμα καλύτερα από μένα
απλοϊκή είμαι
κι απλοϊκά μιλώ
αλλά πώς στο καλό να μιλήσω για σένα
που είσαι ο ήλιος της καρδιάς μου;

Ε.Κ.