Έτοιμη να φύγω.
Γύρω χαρτιά. Κεφάλι γεμάτο.
Δε θέλω να το φάω αυτό μαμά. Δε μαρέσει.
Θέλω να φάω εκείνο που μαγείρευες μέχρι το δεκαπενταύγουστο, θυμάσαι ποιο;
Αν δε μου φτιάξεις από εκείνο δεν ξανατρώω τίποτα μαμά.
Εκείνο μόνο ήτανε δροσερό και μυρωδάτο και αστείο. Τι είχες βάλει μέσα, μαμά;
Έτοιμη να φύγω. Γυρίζω στα χαρτιά μου.
Κεφάλι άδειο.
Δεν θέλω να το φάω αυτό μαμά.
Λυπάμαι.
Υ.Γ. πότε γελάς, πότε κλαις, πάντα κάνε κάτι
Δε θέλω μύξες, δε θέλω ρόδα, δε θέλω ρομαντικά
δε θέλω τίποτα
δε θέλω κουβέντες, δε θέλω ομιλίες, δε θέλω γάμους
δε θέλω τίποτα
Στον πάτο της τσάντας μου
έχω τη βέρα της μάνας
τη φοράω πότε στο δεξί, πότε στο αριστερό
χτες που μπήκα στο μαγαζί
έβγαλα τη βέρα από το δάχτυλο
και την ξαναπέταξα στον πάτο της τσάντας.
Ρίξε το μεγάλο σκοινί
πιάνομαι για να βγω απ' το πηγάδι
εδώ δεν υπάρχουν ρόδα, μύξες, ρομαντικά
το μεγάλο πηγάδι έχει μονάχα γλίτσα στους τοίχους
και δεν έχω τσάντα μαζί μου
και η βέρα της μάνας γλιστράει
απελπιστικά.
Ο τρομερός μήνας Αύγουστος
... και η μπόρα περνάει
και μετά από το φόβο για τις αστραπές και τα μπουμπουνητά
βλέπεις ότι η μπόρα ήρθε για καλό
και ξέπλυνε
και πότισε
και καθάρισε τον ουρανό σου
και λες η μπόρα για καλό ήρθε
τι καλή μπόρα που ήταν κι αυτή!
και μετά πίνεις τον καφέ σου στη βεράντα
και λες τι καλός καφές!
και μετά ξεκινάς να γράφεις το καινούργιο βιβλίο σου
που είχες πριν τη μπόρα παρατήσει
και λες τι ωραίο βιβλίο που θα γράψω!
και σταματάς να γκρινιάζεις
κι ας είσαι ακόμα βρεγμένος μέχρι το μεδούλι
ο καλός Θεός θα στείλει αεράκι να σε στεγνώσει
και λες τι καλό είναι που υπάρχει Θεός!
Είναι κάποιος που μπορείς να εμπιστεύεσαι
για τις αποδόσεις
κι ας μην τις πούμε τιμωρία
ας τις πούμε δικαιοσύνη.
Τρεις μέρες ταΐζω τα σκυλιά
τρεις νύχτες φυλούν το τρίστρατο
για να περάσω
έρχονται πίσω μου
δόντια ακονισμένα
μάτια αίμα
με κοιτάζουν με αφοσίωση
περιμένουν προσταγή
έσο έτοιμος σου λέω
θα σε φάνε
η Εκάτη γελά
η Εκάτη εμπιστεύεται τα σκυλιά της
εσύ έσο έτοιμος: τα σκυλιά μου έρχονται να
κατασπαράξουν
εσένα.
Να πιάνεις τον παραγωγικό καιρό και να τον αρμέγεις. Ο παραγωγικός καιρός είναι η αγελάδα που σε τρέφει. Πολλές φορές τα μαστάρια της έχουν τόσο γάλα που ξεχύνεται μόνο του, χωρίς να τα αγγίξεις καν. Την έχεις καλοταϊσμένη ωστόσο. Την ταΐζεις χρόνια. Τα καλοκαίρια με φρέσκο χορτάρι από τις χαρές σου, τους χειμώνες με τα αποθηκευμένα ξεροχόρταρα της λύπης σου. Όλο το χρόνο δουλεύεις για να ταΐζεις την αγελάδα σου. Και να που έρχεται η στιγμή που κατεβάζει γάλα και είναι τόσο πολύ που μπορείς ακόμα και να λουστείς με δαύτο. Εσύ από πριν έχεις φροντίσει τις δεξαμενές. Τις έχεις καθαρές και σκεπασμένες. Παραμικρό σκουπίδι δεν πρέπει να λερώσει το λευκό. Και να που τις βλέπεις να γεμίζουν.
Πίνε, καρδιά μου, γράφε.
Μονάχα χορτασμένη μπορείς να παλέψεις σ' ετούτη τη ζωή.
Η ζωή γύρω ένα πέπλο χρώματος γκρι αρζάν. Ο Κυριάκος μου που ταξιδεύει για το χωριό του πατέρα του, ο Βασίλης μου που μόλις γύρισε από εκεί, οι φίλοι, η ζέστη, το σπίτι, η θάλασσα, τα μηνύματα για ξεματιάσματα της Εύης, η βεράντα, οι συζητήσεις στη βεράντα, το φέισμπουκ, το ίνσταγκραμ, οι καρδούλες, τα καλημέρα. Ο ύπνος.
Το πέπλο γκρι αρζάν κουνιέται, τυλίγεται, ανοίγει από τον αέρα. Η Θεά Σελήνη ίπταται. Την κοιτάμε με θαυμασμό. Πάνω από το σπίτι μου γίνεται μεγαλύτερη. Θαυμάζουμε το θαύμα. Εκπλησσόμαστε με το παράξενο. Την απαθανατίζουμε κι αυτή γελάει. Είναι η μάνα μου τώρα, η μόνη μάνα που έχω εν ζωή. Εν αιωνία ζωή. Το πέπλο γκρι αρζάν τυλίγεται γύρω μου. Και αυτό θα περάσει, νιώθω την προστασία του. Όλα τα γιατρεύει ο πατέρας Χρόνος.
Και να που το πέπλο γκρι αρζάν με σηκώνει στον αέρα. Πετάω γελώντας πετάω παρά την κούραση. Πετάω πάνω από δέντρα, κορυφές λόφων, πετάω με τον φόβο της πτώσης αλλά χαίρομαι που γίνομαι σχεδόν πουλί. Πετάω με την όπισθεν κοιτάζοντας πίσω μου, φοβάμαι μην τσουγκρίσω. Πετάω την άνοιξη πάνω από ανθισμένες μυγδαλιές, πάνω από χαρταετούς την Καθαρή Δευτέρα, πετάω κι ανεμίζουν τα φουστάνια μου κάτω από το γκρι αρζάν, ύστερα καταλαβαίνω ότι πετάω με χαμόγελο θλίψης στο στόμα. Αλλά πετάω. Πετάω κατά βούληση. Ανεβοκατεβαίνω με κάποιον ελεγχόμενο εσωτερικό μηχανισμό. Το κοκέτικο γκρι αρζάν πέπλο μου, μου χαρίζει γοητεία.
Σήμερα μυαλό, καρδιά, σώμα, (γενικώς) το κατάστημα θα παραμείνει κλειστόν.
Μπορείτε να κάνετε ό, τι νομίζετε.
